Trener Aktywności

Rozwiązanie wypracowane w projekcie odpowiada na problem niskiej aktywności społecznej niepełnosprawnych klientów instytucji pomocy społecznej, a także brak narzędzi zindywidualizowanego, kompleksowego wsparcia niepełnosprawnych klientów ośrodków pomocy społecznej.

Zaproponowane w projekcie rozwiązanie to model integracji społecznej osób niepełnosprawnych będących odbiorcami pomocy społecznej. Trener aktywności to narzędzie przygotowane z myślą o tych niepełnosprawnych klientach ośrodków pomocy społecznej, którzy nie są gotowi do aktywizacji zawodowej, ze względu na występujące u nich duże deficyty w zakresie miękkich kompetencji interpersonalnych oraz problemy natury intrapersonalnej. Zadaniem trenera aktywności jest pokonywanie tych deficytów, motywowanie do działania, doradzenie i wspieranie w procesie społecznego usamodzielniania się osoby z niepełnosprawnościami przy coraz bardziej aktywnym jej udziale. W ten sposób trener aktywności wspólnie z klientem buduje „gotowość do zatrudnienia” i w dalszej kolejności przygotowuje do rozwijania kompetencji zawodowych przy współpracy z trenerem pracy. Trener aktywności pomaga w odkrywaniu i rozwoju potencjału osoby z niepełnosprawnościami w zakresie tzw. kompetencji miękkich, możliwych do wykorzystania we wszystkich przestrzeniach społecznego funkcjonowania, oraz w czynnościach dnia codziennego wymagających kontaktu z innymi ludźmi i instytucjami. Istotnym elementem modelu są usługi wstępne pozwalające na usamodzielnienie: praca z doradcą, szkolenia, wyposażenie w sprzęt.

Kto może skorzystać:

Rozwiązanie może być stosowane przez pracowników instytucji integracji społecznej.

Innowacyjność:

Rozwiązanie zakłada zindywidualizowane i procesowe podejście do osoby niepełnosprawnej, która sama (we współpracy z trenerem pełniącym funkcję tutora) ustala cele działań, zakres aktywności i tempo wprowadzania zmian. Wsparcie nie jest zatem realizowane według określonego z góry scenariusza, jest wynikiem podążania za potrzebami i możliwościami osoby niepełnosprawnej będącej głównym aktorem tego procesu. Aktywizacja polega więc na umiejętnym rozbudzeniu potrzeb, motywacji i aspiracji życiowych jednostki w taki sposób, aby jej działania ukierunkować w stronę powrotu do społecznie akceptowanych ról. Drugim aspektem innowacyjności wsparcia jest „wyjście zza biurka” – trener aktywności pracuje na wyznaczonych zadaniach, a nie w określonych godzinach i miejscu. Jego spotkania z osobą niepełnosprawną są wynikiem wzajemnych ustaleń – może to być mieszkanie tej osoby, może to być ośrodek pomocy społecznej lub inne dogodne miejsce.

Elementy składowe (do zastosowania w praktyce):

• Przewodnik po modelu
  Kompendium wiedzy o modelu (uzasadnienie do stosowania, elementy modelu, cele i zasadność poszczególnych formy wsparcia, oraz wewnętrzny i zewnętrzny schemat usługi). Przewodnik zawiera też opis kompetencji i zasad rekrutacji specjalistów realizujących usługę wraz z załączonymi wzorami narzędzi ich pracy:

• diagnozą potrzeb osoby niepełnosprawnej wraz z instrukcją do stosowania;
• kartą celów osoby niepełnosprawnej;
• kartą oceny stopnia realizacji celów;
• kontraktem trenera aktywności i osoby niepełnosprawnej wraz instrukcją.
  
  

• Programy szkoleniowe przygotowujące realizatorów i uczestników usługi do jej realizacji:
  

• program szkoleń dla kandydatów na trenerów aktywności;
• program szkoleń dla osób niepełnosprawnych;
• program szkoleń dla otocznia osób niepełnosprawnych.